PSV hoeft nog niet in de stress te schieten, maar is wel kwetsbaar

Goed beschouwd is er voor de club na de 2-2 in eigen huis tegen sc Heerenveen niet zoveel aan de hand. Maar net als bijvoorbeeld in de financiële wereld komt in de voetballerij het vertrouwen meestal te voet en gaat het te paard. Hoe gaat dit doorwerken? Eén vervelend momentje kan later zomaar cruciaal blijken.   

De realiteit is dat PSV niet direct in de stress hoeft te schieten, al zal de remise in het Eindhovense kamp wel veel pijn doen. PSV oogt al maanden kwetsbaar, maar ook zaterdag zat er in ondertal weer de nodige onverzettelijkheid in de ploeg. Dit keer leidde dat maar tot een punt in plaats van de gehoopte drie. Hoe hard die klap aankomt, hangt volledig af van het resultaat bij PEC Zwolle-Ajax van zondag. 

PSV stond met 2-0 voor en een rode kaart voor Hirving Lozano maakte van een gewonnen duel weer een open strijd. PSV creëerde in het eerste half uur hoegenaamd niets en loerde opzichtig op de omschakeling. Heerenveen voetbalde gemakkelijker en PSV leek het allemaal wel best te vinden. In een thuiswedstrijd geeft dat te denken, maar PSV liet dit seizoen al eerder zien dat het feilloos aanvoelt wanneer er iets te halen valt. Uitgerekend de meest ervaren man op het veld, Stijn Schaars, trapte in de val van PSV en liet zich door de jonge Mauro Júnior aftroeven, nadat hij iets te lichtzinnig was. Uit de corner die op het balbezit van PSV volgde, kopte Santiago Arias de 1-0 binnen. Nadat de Friezen achterin nog een keer de fout in gingen en Luuk de Jong de trekker overhaalde, leek het publiek in Eindhoven zich op te kunnen gaan maken voor een feestje. De 23ste thuiszege op rij lonkte. 

Het is alsof de duvel ermee speelt. Vrijwel geen enkele wedstrijd van PSV in dit seizoen loopt zonder stevige spanning af. Ook voor dit duel gold dat niet. Een actie veranderde zaterdagavond alles. Het met de nodige twijfels omgeven rood voor Lozano voedde indirect weer de twijfels over PSV, dat dit seizoen regelmatig zo pover voor de dag kwam. Daarbij moet aangetekend dat Lozano ook zelf onhandig opereerde. Hij pakte overigens al zijn zevende rode kaart in twee jaar en drie weken tijd (waarbij zes keer direct rood). Bij zijn vorige club kreeg hij er vijf en ook bij het Mexicaans Olympisch elftal ontving hij in 2016 een rode prent. 

De wegzending bezorgde PSV schrik en minder stootkracht en mede door de aanvallende wissels van Jurgen Streppel kwam Heerenveen terug: 2-2. Na het belabberde begin van dit voetbaljaar duurde het maanden voordat de achterban bij PSV weer volop vertrouwen kreeg in iets moois. Net nu dat ontstond, brokkelt het optimisme weer een beetje af. PSV had het ontzettend moeilijk na het rood voor Lozano en had duidelijk last van de numerieke minderheid. Dat Luuk de Jong nog bijna de 3-2 binnen kopte, kon dat niet verhullen: PSV stond ook een aantal fases met de rug tegen de muur. Toch bleef er ziel en vechtlust in de ploeg van Cocu, die een nieuw wonder wilde realiseren. Beide ploegen streden voor de winst en zowel PSV als Heerenveen gaf de nodige ruimte weg, maar PSV kon daar niet meer van profiteren. Keeper Jeroen Zoet, dit seizoen enorm op dreef, kon de 2-2 uiteindelijk niet voorkomen en gleed net voor de gelijkmaker wat ongelukkig weg. 

Waar PSV in ieder geval aanknopingspunten uit kan putten, is het feit dat de ploeg zich ook na de 2-2 oprichtte en bleef proberen de winst te pakken. Bijna was het weer gelukt. Bijna was er weer volop getierd in Amsterdam. Bijna, maar de binnenkant van de linkerpaal voor de Oosttribune bleek net zo onverbiddelijk als Higler. PSV leed na 469 dagen weer eens puntenverlies in eigen huis.