Zaalvoetbalachtig spel van hopeloos spelende Memphis Depay tijdens Frankrijk – Nederland of een collectieve wanprestatie én Memphis Depay die mee gaat in de ondergang in Stade France?
Zomaar twee keuzes die beiden van toepassing zijn op de interland tussen beide landen. Het was dramatisch wat het Nederlands elftal op de mat legde in het imposante Stade France. De doorgewinterde Oranjefan slaapt slecht na een 4-0 oorwassing, de de doorgaans meer op het clubvoetbal gerichte voetballiefhebber slaapt er geen moment minder door maar zag zijn of haar favoriete clubspeler wel falen op het allerhoogste podium. Gelukkig viel Xavi Simons niet door de mand.
Gek genoeg kreeg Oranje na de 2-0 een aantal grote kansen die ook nog eens goed werden uitgespeeld na redelijk soepel ogende aanvallen. Het aantal spelers dat finaal door het ijs zakte is echter toch niet op één hand te tellen. Koeman faalde meteen in zijn eerste interland door de modale en bovenal matige Taylor in de basis te laten starten. Koeman faalde ook door eerst Timber op Mbappé te laten spelen in plaats van meteen met Geertruida als bewaker te starten.
Ook Steven Berghuis komt tekort op het hoogste internationale podium. Niet alleen fysiek maar ook in handelingssnelheid is de verder ijverige Berghuis niet geschikt voor internationaal topvoetbal. Eigenijk geldt dat ook voor Memphis Depay. Wie de aanvaller vrijdagavond rond zag lopen in Stade France kan niet anders concluderen dat de spits weinig beleving toonde, niet scherp oogde maar vooral doet wat in hem opkomt. Deels is dat het spel van Memphis maar in een interland op het hoogste niveau is nu eenmaal meer nodig.
Memphis acteert als een zaalvoetballer die zich niets aantrekt van de situatie waarin zijn ploeg en teamgenoten zich bevinden. In de tweede helft speelde Memphis nog slechter dan in de eerste helft. Aan de linkerkant spelend grossierde de aanvaller in balverlies, hakballetje, hakballetjes achter het standbeen en slechte passes.
Niemand bij Oranje die Memphis tot de orde roept. Ronald Koeman niet, Wijnaldum niet en van Dijk als aanvoerder ook niet. Memphis loopt rond als een pseudo-vedette, waar de desinteresse vanaf lijkt te stralen. Opvallend is wel dat de wedstrijd zich voltrok in statistieken die Oranje gunstig gezind zijn. Oranje had meer expected goals dan Frankrijk en had bovendien veel meer balbezit.
Zwakker spelen dan Memphis tegen Frankrijk speelde kan bijna niet maar vrije trappen op de rand van de zestienmeter mochten toch niet aan hem voorbij gaan, dacht hij bij een 3-0 tussenstand. Concentratie te over maar de ultra korte aanloopjes verraden meer desinteresse en arrogantie dan kwaliteit. Ook hier riep niemand de als zaalvoetballer acterende Memphis Depay tot de orde. En dus dacht de falende Memphis dat hij de eretreffer wel even op het scorebord kon zetten. Na een opnieuw arrogante korte aanloop mocht zijn poging de benaming strafschop niet eens dragen.
En Xavi Simons? Die liet bij momenten zien het internationale niveau van het topvoetbal aan te kunnen. Niets geen arrogantie dan wel desinteresse zoals zijn teamgenoot Memphis Depay maar juist veel beleving. Misschien heeft Memphis Depay nog wel meer stappen te zetten dan Xavi Simons, die niet anders dan ‘genoten’ moet hebben van het bijna perfecte spel van de heersende alleskunner Antoine Griezmann als teruggetrokken aanvaller.
