“Ik moet zijn moeder inlichten, was het eerste wat ik dacht", vertelt Ad een dag later. “Zijn moeder is al wat ouder en ik moet naar haar toe om haar te vertellen wat er is gebeurd.” Intussen probeerde Ad ook uit te zoeken waar ze Appie heen hadden gebracht. “Toen zijn moeder en ik in het ziekenhuis kwamen, lag Appie op de operatietafel. Maar ’s avonds hebben we hem wel kunnen bezoeken.”

Op een foto van die zondagavond ligt Appie er bijna vrolijk bij in zijn ziekenhuisbed en dat viel Ad ook op. “Ik denk een combinatie van adrenaline, alcohol, narcose en pijnstillers. Hij besefte, denk ik, nog niet helemaal wat er nou precies gebeurd was. Hij houdt zich heel groot en laat niet zien wat het allemaal met hem doet. Hij zei heel stoer dat ‘hij maandag naar de huldiging zou gaan en vroeg wanneer hij weer aan het werk kon, maar dat is nog lang niet aan de orde.”

“Zondag is hij voor het eerst geopereerd”, legt Ad uit. “Toen hebben ze het hoognodige gedaan. Deze week zal Appie nog een paar keer moeten worden geopereerd. Door de klap mist hij zijn wijs- en middelvinger en een stuk van zijn duim. Later zal moeten blijken wat hij nog kan met de overgebleven vingers. Want zo staat Appie er wel in. Het is nu eenmaal gebeurd, daar kan hij niks meer aan doen. Nu wil hij kijken hoe het verder moet.”

Appie, of Albert, is nu 49 jaar en vier dagen in de week vuilnisman. “Hij mag blij zijn als die rechterhand nog enigszins gaat werken”, denkt Ad. “Maar, daar is nu nog geen zinnig woord over te zeggen.”

Waarom Appie nou een brandende cobra opraapte, is voor Ad een raadsel en ook van Appie zelf kreeg hij niet echt een antwoord op die vraag. “Hij kreeg daarvoor al echte fakkels in zijn handen geduwd van die jongens bij De Aftrap”, weet Ad. “Hij wilde waarschijnlijk meedoen met hun feestje en heeft zich toen misschien vergist, toen hij dat rokende vuurwerk op de grond zag liggen.”

“Maar, een fakkel heeft toch veel meer rook en een gekleurde vlam, zei ik nog. Maar, daar had hij ook geen antwoord op. Hij heeft hem opgeraapt, dat is duidelijk te zien op een filmpje. En die cobra is hem niet, zoals sommigen beweren, in zijn handen gedrukt.”

Ad Bierens kan er niet over uit dat zo’n zwaar stuk vuurwerk tussen het publiek is gegooid. “Het is te gek voor woorden dat je een cobra meeneemt naar het stadion.”